ცერებრული დამბლის განკურნება შეუძლებელია. ამავდროულად, ცერებრულ დამბლას არ ახასიათებს თავის ტვინის დაზიანების გაუარესება. რაც იმას ნიშნავს, რომ ცერებრული დამბლის მქონე ბავშვების მდგომარეობა არ უარესდება, ის უმჯობესდება სწორად წარმართული მუშაობის/ ინტერვენციის შედეგად.
ამავდროულად, ზოგიერთ შემთხვევებში, ბავშვების ასაკის მატებასთან ერთად, შეინიშნება კუნთთა ტონუსის ზრდა და სახსრების კონტრაქტურების ჩამოყალიბება (ანუ სახსრების მოძრაობის შეზღუდვა), რაც ასევე მიზანმიმართულ ინტერვენციას და პრევენციას მოითხოვს.
გვახსოვდეს, ცერებრული დამბლა:
- არ ახდენს გავლენას სიცოცხლის ხანგრძლივობაზე;
- არის მუდმივი მდგომარეობა;
- არ პროგრესირებს - ერთჯერადი დაზიანების შედეგია და არ იწვევს ცენტრალური ნერვული სისტემის კვლავ დაზიანებას;
- არ არის გადამდები.
ცერებრული დამბლის შემთხვევაში, მდგომარეობის გაუმჯობესებისთვის, გადამწყვეტია ადრეული ჩარევა (ადრეული ინტერვენცია).
ადრეული ჩარევის და მკურნალობის სხვადასხვა მეთოდების ფონზე პროგნოზი და ბავშვთა ფუნქციური მდგომარეობა უმჯობესდება, მცირდება გართულებების ალბათობა და იზრდება ბავშვისა და მისი ოჯახის ცხოვრების ხარისხი. ადრეული ჩარევის შედეგად, შესაძლებელია სახსრების მოძრაობის შეზღუდვის (კონტრაქტურების) და დეფორმაციების თავიდან აცილება, რაც ხელს უწყობს პოზისა და ფუნქციის ოპტიმიზაციას.
ადრეული ჩარევის შედეგად, შემთხვევათა დიდ ნაწილში, ბავშვები, რომლებიც დამოუკიდებლად ჯდებიან 2 წლამდე და იწყებენ ცოცვას ორწლინახევრამდე, ჩვეულებრივ მომავალში დამოუკიდებლად დადიან.
ხოლო ბავშვები, რომლებიც ვერ იჭერენ თავს 20 თვის ასაკამდე და ვერ ცოცავენ 5 წლამდე, ნაკლებად სავარაუდოა, რომ შეძლებენ დამოუკიდებლად სიარულს მოგვიანებით.
ბავშვები, რომლებიც სიარულს იწყებენ 2 წლამდე ასაკში, ძირითადად, ხასიათდებიან ინტელექტის ნორმალური ან მოსაზღვრე მდგომარეობით. საზოგადოდ, რაც უფრო მძიმეა მოტორული დეფიციტი, მით მძიმეა ინტელექტუალური დარღვევა.