ერთი, კონრეტული მიზეზი, რომელიც ახსნის ყველა სახის ტიკის წარმოშობის და გამოვლენის საფუძვლებს, არ არსებობს. გარდამავალი ტიკების შემთხვევაში შესაძლოა, მხოლოდ გარემო ფაქტორების ნეგატიურ ზემოქმედებასთან (ახლობლის გარდაცვალება, ძალადობა ოჯახში, მშობელთან განშორება, დასჯაზე ორიენტირებული მიდგომები სკოლაში და ა.შ. ან იყოს ტიკის მაპროვოცირებელი და/ან შენამარჩუნებელი პირობები) გვქონდეს საქმე- ყოველგვარი ფიზიოლოგიური პრობლემის გარეშე და ამ მატრავმირებელი მოვლენის მოგვარებისთანავე ტიკებიც გაქრეს. მაშინ, როცა ტურეტის სინდრომისა და ქრონიკული ტიკური აშლილობის შემთხვევაში, გამოხატულია მდგომარეობის განმაპირობებელი ფიზიოლოგიური საფუძველი.
დადასტურებულია ტიკების გენეტიკური წარმომავლობა და მემკვიდრული ტენდენციაც. მაგნიტურ-რეზონანსული გამოსახვა ცხადყოფს, ტურეტის სინდრომისა და ქრონიკული ტიკური აშლილობის დროს, თავის ტვინის კონკრეტულ უბანში (ქერქი -ზოლიანი სხეულის და თალამუსისა და ქერქის დამაკავშირებელი გზა) ნეიროტრასმიტერების გამოთავისუფლების შეკავების დარღვევას. ასევე, ხშირად გამოხატულია შუბლის წილის ფუნქციონირების დეფიციტი და ჰემისფეროთაშორისი კავშირის დარღვევაც. ტურეტის სინდრომის დროს, დამატებით ვხვდებით თავის ტვინის იმ სტრუქტურებისა და ბირთვების აქტივობის დაქვეითებას, რომელნიც ჩართულნი არიან არასაჭირო იმპულსების შეკავების პროცესში.